‘Dit is een mooi plekje in Gestel’

8 mei 2021

In gesprek met tuinvrijwilligers Henk van Rijnsoever en Ton van Zandbeek

Een onmiskenbaar onderdeel van het Hospice is de grote tuin rondom het gebouw. Gedurende het hele jaar is hier voor de tuinploeg genoeg werk te doen. Vrijwilligers Henk van Rijnsoever en Ton van Zandbeek vertellen met veel plezier over dit teamwork: “We hebben allemaal een klein beetje verstand van plantjes.”

Aan het begin van het gesprek benadrukken ze meteen dat ze het niet alleen doen. “We zijn met zijn vijven, ook André van Esch, Pierre van de Sande en Niek van den Biggelaar horen erbij,” zegt Ton, “en we moeten ook zeker de inzet van hovenier Eric Kuijpers niet vergeten.” “Hij heeft bij de start van het Hospice de tuin aangepakt en het ontwerp voor de voortuin gemaakt,” vult Henk hem aan. “Dankzij sponsoring van de Lionsclub De Meierij Den Dungen is die onlangs aangelegd, inclusief een sproei-installatie.”
Dat de tuinploeg er niet alleen voor staat, blijkt uit het verhaal over het pad van de parkeerplaats naar de voordeur. “De schoonzoon van een van de eerste gasten wilde ons graag helpen. Hij heeft het pad opnieuw gelegd én meteen breder gemaakt voor de mensen die met een rolstoel of een rollator komen. Ook hebben we meteen samen de tegels van de uitrit aangepast. Mooi teamwerk. De tegels kregen we van Davco Sierbestratingen. En waar we met onze heggenscharen niet bij kunnen, komen Eric Kuijpers en Henry van den Hurk langs om de hoge heggen te snoeien. Zo zijn er diverse bedrijven die een en ander sponsoren voor de tuin. Geweldig toch,” aldus Henk.

Eten uit eigen tuin
Elk van de vier gastenkamers van het Hospice heeft buiten een eigen zitje en uitzicht vanuit de kamer op de tuin. Aan de grote woonkamer grenst het overdekt terras en op allerlei plekjes in de tuin staan bankjes, om de zon of juist de schaduw op te zoeken. Er is een gezellig prieeltje en er groeien allerlei bloemen, planten en bomen, waar insecten, vlinders en vogels op af komen.
Een recent initiatief is de moestuin in de zijtuin, waar tot voor kort een veldje met wilde bloemen lag. Eén van de zorgvrijwilligers wilde hier graag groenten en kruiden aanplanten. Henk: “Vier blauwe zakken heb ik naar de stort gebracht en daarna het stukje grond klaargemaakt. Nu staan er tomatenplanten, slaplantjes en kruiden. Straks kan de kookploeg dit gebruiken, en kunnen de gasten genieten van vers eten uit de eigen tuin.”

Parunashia-echtparen
Zowel Ton als Henk zitten in het dagelijks leven niet stil. Ze bekleden beiden meerdere vrijwilligersfuncties. Als geboren en getogen Gestelnaar heeft Ton naar eigen zeggen ‘altijd van alles in het dorp gedaan’. Nu is hij nog actief bij de Zonnebloem, doet hij de controle van wandelknooppunten en onderhoudt hij zijn eigen tuin – een flinke, van 7.000 vierkante meter. Toen Tons vrouw Anny enkele jaren geleden een van de initiatiefneemsters van het Hospice werd, meldde hij zich meteen aan als vrijwilliger.
Henk woont zo’n 35 jaar in Sint-Michielsgestel. “Ik wil hier nooit meer weg, al blijf ik wel import,” lacht hij. Henk is vrijwilliger bij de Zonnebloem, de wandelsportvereniging Groot Gestel en de Hartwacht en hij heeft een eigen moestuin. Ook Henk is een van de Parunashia-echtparen, zijn vrouw Veronika is er zorgvrijwilliger.
(tekst gaat verder onder de foto)

Nieuw gereedschap
Meestal spreken de mannen af op een woensdagmorgen. Henk: “Wie er kan, die komt. Het is een flinke lap grond, helemaal rondom het gebouw. We houden ook de heggen, de bruidssluier en de stoepen bij en we voeren afval af naar de stort.”
De tuinploeg nam in het begin vaak eigen materiaal mee, maar met financiële ondersteuning van de Vrienden van Hospice Parunashia zijn een waterpomp, een lange heggenschaar, een bladblazer, haspels en ander tuingereedschap aangeschaft.
“Meestal zijn we er in zo’n anderhalf tot twee uur wel doorheen. Dan krijgen we buiten of bij slecht weer in de kelder lekkere koffie met koek van de zorgvrijwilligers. Er wordt goed voor ons gezorgd. We kennen niet iedereen,” zegt Ton, “maar ze zijn allemaal even aardig.”

Mooi plekje
“Aanwezig zijn en het contact samen,” dat bevalt Ton het meest aan het vrijwilligerswerk voor Parunashia. “En aan het eind van de klus kun je achterom kijken en denken: dat hebben we toch mooi gedaan. Het is voor mij niet meer voor te stellen dat het Hospice er niet meer zou zijn.“
Henk vindt het fijn om buiten aan het werk te zijn en de tuin op orde te houden voor de gasten. “We hebben alle vijf een klein beetje verstand van plantjes,” zegt hij met een glimlach. “Er werken hier vrijwilligers die hun werk met heel veel liefde en plezier doen, of het nu in de zorg voor de gasten is, het koken, het schoonmaken of het werk op de achtergrond in het bestuur of de administratie. Daar heb ik bewondering voor. Dit is een mooi plekje in Gestel.” “Het zijn allemaal geweldige mensen,” vindt Ton.

Tekst & foto’s: Carla Jacobs